Happy happy

Este post pretende ser varias cousas ao mesmo tempo. Por unha banda, un recordatorio a Joaquín Luqui. Por outra, unha nova actualización do blog, porque algúns pensaron que me pasara algo… Así que escribo isto por petición popular (ou sería mellor dicir socialista?). E, finalmente, para os que xa estaban fartos do libro de Yolanda Castaño, non me quedaba máis remedio que botar man dos libros recomendados da facultade, que moito temo que seguirán a “gozar” as novas xeracións. Marilines é moita Marilines. Ata ten dominio propio!