Categoría: Humidtown

Cousas que acontecen en Humidtown, Compospétrea, Santiago DC…

May’s Blood

Ao final a convocatoria foi a metade do esperado, é dicir, de dúas persoas. Aínda que chegamos a pensar en cambiar de filme por falta de quorum, ao final, Mourullo e un non-servidor decidimos seguir fieis ao programa, máis que nada porque era o único filme que nos daba a tempo a ver despois de xantar.

A ambientación da vida cotiá da época moi ben, co vestiario e todo iso, pero… un pouquiño longa, señor Garci -quen, por certo, fai a voz en off do principio-. E o final, precipitado (despois das dúas horas e media anteriores), con ese look-cutre-de-que-los-españoles-no-sabemos-hacer-escenas-de-acción, e uns surrealistas planos finais onde se bota a faltar a Espe. Memorábel o cameo de Luis Herrero e a participación de eternos secundarios do cinema hispano. Os protas… digamos que son bastante mellores ca os actores de Física y Química.

Un día histórico para o audiovisual galego

Non sei se o título pode parecer un pouco pretensioso, pero é certo. Hoxe comezaron a emitir pola TDT as dúas primeiras televisións locais de Galiza: as de Compostela, Correo TV e Localia, aínda que creo que non o saben en ningunha das dúas, porque non o anunciaron nin nada. O caso é que, aínda que a calidade de imaxe é cutre a máis non poder, o audio tamén (Localia só sae pola canle esquerda), non teñen guía de programación e todo iso, é un paso importante de cara ao apagón analóxico, para o que só falta un ano de nada. Pois iso, que velaí unhas capturas, e un saúdo a Vanessa Grela, compañeira de facultade, e a Sara García, con quen compartín esperpentos xa sabe onde 😀


Ah, outra cousa: que se supón que a súa lingua vehicular será o galego, pero a canle de audio vén marcada como “esp”. Iso xa se irá amañando co tempo… Até o 30 de xuño de 2009.

Actualización: Ben, polo que vexo, en Localia si que o saben:

Juventude em marcha Galiza Net 2008

Ao final, si que estarei no encontro, casualmente o primeiro ano que non podería en teoría por idade, e tampouco vou estar en plan lúdico, senón traballando. Sinto moito que algunha xente, como Ghanito, non poida estar este ano, pero de seguro que atoparei con algún que outro lector ou lectora deste modesto blog. Vémonos!

Ah, si, puxen no título un dos filmes favoritos de Pawley para facer o inevitábel xogo de palabras 😉

Como un fan

A crónica que nunca lerás en Sono-Tone:

Para ser fan dos Megaloves hai que ser un pouco coma eles, aínda que non necesariamente rematar tan bébedos coma Sue Ellen nos seus mellores tempos. En todo caso, o concerto deste domingo, no Rock-a-Hula bar de Humidtown foi o do “retonno” do grupo que dera non hai moito a súa “derradeira” actuación. E volveron para quedar -espero. Autodefinidos como “combo de Murder Blues Asilvestrado e Anarcountry Paleto”, demóstrano día a día porque non teñen MySpace.

Os Megaloves teñen demasiado nivel para estaren en Eurovisión. Megaloves ao Festival da OTI!